هشت

با اولین رعد و برقی که می‌زند از خواب بیدار می‏‏‌شوم

چشمانم را باز می‌کنم و نگاهم را می‌دوزم به پنجره‌یِ خیسِ کنارِ تخت

 از این پهلو به آن پهلو غلت می‌زنم

پلک‌هایم را آرام، آرام روی هم می‌گذارم

و پیش از آن که دیگر بار به خواب بروم

 می‌بینمت که لرزان از سرمای شبی پاییزی،

به طرفم می‌آیی..

و آنکــ باد..

که از میان دست‌های تو

آغاز می‌شود..